De geluidsbarrière waar veel mensen last van krijgen
Er zijn naar schatting 1,6 miljoen slechthorenden in Nederland. Lang niet iedereen doet er iets aan. „De schaamte voor een hoortoestel is hardnekkiger dan bij een bril.”
‘Een gesprek zoals we dat nu hebben, had een halfjaar geleden niet gekund”, zegt Joost Overmars (62) op een Utrechts terras. Aan zijn linkerzijde raast verkeer door de binnenstad, aan een tafeltje rechts van hem zitten twee twintigers hard te praten. „Ik had jou moeten vragen links van me te gaan zitten en had mijn linkeroor naar je toe moeten draaien. En dan nog zou ik delen missen.”
Maar die tijd is voorbij. Een subtiel aanwezig draadje boven zijn rechteroor verraadt dat muziekdocent Overmars een gehoorapparaat heeft. Lange tijd heeft hij het zonder gered, maar vanaf zijn zestigste werd het lastig mensen te verstaan. Een halfjaar geleden stapte hij naar de audioloog.
De lijst van mogelijke negatieve gevolgen van slechthorendheid is beangstigend. Wie geen hulp zoekt, loopt een verhoogd risico op eenzaamheid, blijkt uit onderzoek van onder meer de VU in Amsterdam, en op stress en vermoeidheid (onderzoek van de Werkgroep Slechthorendheid van het Nederlands Huisartsen Genootschap). Verder onderzoek is nodig, maar in medisch tijdschrift The Lancet in 2017 werd slechthorendheid zelfs aangewezen als een van de factoren die de kans op dementie vergroten.
Hoeveel mensen in Nederland slechthorend zijn is niet bekend. In 2018 waren bij de Nederlandse huisartsen 761.000 mensen met de diagnose slechthorendheid bekend, maar experts schatten doorgaans dat het er 1,6 miljoen zijn. Die cijfers zijn gebaseerd op onderzoek van de Raad voor Gezondheidsonderzoek uit 2003, die toen becijferde dat één op de tien Nederlanders last heeft van gehoorverlies. Volgens expertisecentrum VeiligheidNL is het aannemelijk dat de werkelijke cijfers door (onder meer) de vergrijzing inmiddels hoger liggen en zullen blijven stijgen.
Bron: nrc.nl
